Geriden gelen bir Norah Jones şarkısı, elinde bir kadeh Rose, üstünde ipek, uzun ve vücudunu saran siyah bir elbise, ayağında ise hiçbir şey.. Boğaz kenarında bir evin balkonundan uzaklara dalmak. Saçların ise rüzgarın eşliğiyle dans etmekte ve ardından gelen hafif bir ürperti ile sonbaharı karşılamak..
Hafif bir hüzün belirmekte içimizde. Ruhunu sarmakta bu hüzün.. Yaşadığın bu duyguyu hayatınada taşımak mesela. Toprak renklerini, dökülmüş yaprakların sarısını ve havanın yağmurlu olduğu zamanlarda gri tonunu seçip giyinmek gibi. İçini kaplayan hüznü kapatmak ve yalnızlığı komuflaj etmek içinde trençkotlara sarılmak gibi. Ya da rüzgarın suratına tokat gibi çarpmasını engellemek için ise saçlarını inadına açık bırakıp, hiç aldırmadan yürümek gibi. Sonbahar işte bunun gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder